Voordat we zelf cider gaan produceren is het noodzakelijk om te weten hoe een goede cider smaakt. Wat de verschillen zijn tussen de diverse ciders en wat bepaalde ciders lekker maakt of minder lekker. Daar zijn we tijdens deze gezellige avond achter gekomen. Om onszelf een nuttige maar vooral smaakvolle en gezellige avond te gunnen, organiseerde het ciderteam ’25 een proeverij. Nederlandse, Zwitserse maar vooral Franse ciders stonden op het menu. Om eens te zien waar verschillen ontstaan, met name dan richting keuze geoogste appelen. De Nederlandse ciders werden als eerste ontkurkt. Degene met de oude Nederlandse appelrassen kwam beter uit de bus, wat bij ons het gesprek deed starten: zijn oudere rassen smaakvoller dan nieuwe? Hebben de oude rassen nog een echte ‘bite’, van zuur en bitter? Zijn minder oude rassen (bewust) zoeter? De smaakvollere Nederlandse variant geurde ook veel meer naar appel. Onze ogen waren gericht op de tweede emmer met ijsblokjes en koelelementen, waar de Zwitserse en de Franse ciders gekoeld stonden. En niet zonder reden; ze werden gekocht vanwege de belofte van ‘het woord’: ziltig, spontane gisting, biologisch. Ciders met ballen, zeg maar. De Zwitser heeft puur 100% Boskoop. Typisch, de keuze voor slechts één soort. Zurig smaakvol, toch hier weinig tot geen appelgeur. Mostig muf kon je nog wat ontdekken in je neus. Dat hadden we meer, deze proeverij. Ook de meest uitgesproken van smaak en volgens de Cider Brothers de meest smaakvolle cider - de appels bungelen in de ziltige lucht aan de Bretonse kust - had die ietwat muffige geur. Op het etiket prijkt de naam Vague a L’Amer. Daarentegen liet Cidricchus met zijn brouwsel wel een appelgeurtje los, al was de cider zelf minder uitgesproken. Dat zijn zoetere ciders in de regel, menen wij te bespeuren. Ons streven met de eigen ciderappeltjes: ook een cider ‘met ballen’!